ÇİLEK YETİŞTİRİCİLİĞİ:
Çilek yerinin seçilmesi, toprağının hazırlanması:
Çilek çiçekleri, bölgesine göre ilkbahar don ve kırağılarından zarar görebilirler.
Bu nedenle soğuk havayı aşağılara akıtabilen tatlı yamaçlar çileklik kurmağa daha elverişli olur. Çilek yeri seçildikten sonra, taban gübre olarak dekara 3-4 ton çiftlik gübresi verilir, toprak tekrarlı olarak pullukla sürülür veya derince bellenir, ayrık, kanyaş gibi zararlı otlardan temizlenir, tırmıklanıp düzletilir. Sulama yapılacak ise sulamanın gerektirdiği şekilde, parselde uzun masuralar hazırlanır, masuralar üzerine dikimden önce bir kat daha çiftlik gübresi yayılması çok faydalı olur.
Dikim zamanı:
Esas olanı sonbahar dikimidir. Bu suretle sonbahar ve kış yağmurlarından ve iyi geçen havalardan faydalanan çilek fideleri, ilkbahara kadar iyice köklenip gelişerek ilkbaharda çiçeklenip meyve verme gücüne erişirler. Ayrıca yaz sıcaklarına da daha kolay tahammül ederler. Fakat diğer bahçe işlerinin çokluğundan, fidelerin zamanında sağlanamamış olunmasından veyahut da bölgenin şiddetli geçen kış soğuklarından ötürü, sonbahar dikimi yapılamamışsa, zorunlu olarak kış sonu, ilkbahar başı dikimi yapılır.
Ziraat araştırmaları yapan Uzmanlar, hastalıksız damızlık çiçek fidelerini, -2 derecedeki soğuk hava depolarında bekletip yaz ortasında, örneğin ağustos içinde yerlerine dikerek yağmurlama usulünde sulayıp gelişmelerini sağlamaktadırlar. Sonbahar, kış başı ve kış içinde iyice kuvvetlenip gelişen bu çilek fidelerinin, ilkbaharda çok kaliteli ve gayet bol mahsul verdiklerini saptamışlardır. Çileklik kurma zamanı veya bölgeye özgü en elverişli çilek fidesi dikim zamanı araştırmalarına devam olunmaktadır.
Dikimde verilecek aralık ve mesafeler:
Bu mesafeler, Çilek çeşidinin gelişme gücüne, bakım ve sulama şekline, Çilek toprağının vaziyetine göre tertiplenir. Genellikle 30x30 veya 30x50 santim aralık mesafe yeterli olmaktadır.
Dikimin yapılışı:
Muhtelif dikim şekilleri vardır. Pratikte en fazla yapılanı şöyledir:
Bölgenin yaz sonu veya sonbaharında, Çileklik yeri gübrelenip hazırlandıktan sonra, damızlık parsele gidilerek (deplantuvar) gibi uygun söküm aletleri ile bıyıklardan meydana gelmiş genç, virüssüz Çilek fideleri sökülür. Bıyığı teşkil eden ince uzun kısımlar ile sararmış, kurumuş kök uçları ve yapraklar kesilip atılır. Açık kahverengindeki kök uçları da alınarak bir nevi dikim tuvaleti yapılır. Ve hemen dikime geçilir.
Bir kısım yetiştiriciler ihtiyarlamış ana kökleri bel yardımı ile söküp kök ayırması yaparak elde ettikleri 3-5 fideden faydalanıp çileklik kurmak istedikleri görülebilir. Yukarda da anlatıldığı üzere bu gibi yaşlı, hastalıklı, verimsizleşmiş fideleri kullanmak çok yanlış bir çilek üretme şeklidir. Sağlam toprakların da hastalığa bulaşmasına sebep olunur. Mahsul verimsiz ve kalitesiz olur. Bu durum çok önemlidir.
Dikim işlemi toprağın tavlı bir zamanında yapılmalı ve bol can suyu verilerek fidelerin tutmalarını kolaylaştırılmalıdır.
Bakım işleri:
Çilek fideleri, normal olarak, kolay tutarlar. Dikimden sonra sonbahar mevsim yağmurları ve ılık geçen havaların da yardımı ile gelişmeye başlarlar. Kış içinde çilek aralarına iyi çürümüş çiftlik gübresi verilerek çapalanırlar, otlar temizlenir. Toprağa karışan çiftlik gübresi, şerbeti ile fideleri beslediği gibi toprağı da yumuşak ve ılık tutarak kış soğuklarının tesirini azaltır. Bölgede kış ayları şiddetli geçiyorsa (Malç)lama yapılır. Kış sonuna doğru, çiçeklenmeden önce dekara 25 kilo kadar amonyum nitrat ve potaslı gübre verilerek çapa ile toprağa karıştırılır ise mahsul miktarı çoğaldığı gibi kalite de yükseltilmiş olur.
Eğer kış ayları içinde çilekliğe malçlama yapılmamışsa kış sonunda yapılır. Bu suretle ilkbaharda meydana gelecek meyvelerin çamurlanıp kirlenmesi, çürümeleri önlenmiş olur.