Süs Elması Malus floribunda 100 cm Saksıda

Genel Özellikleri
Süs / çiçek elmalarının Avrupa, Asya ve Amerika’ da yetişmektedir. 3–12 m kadar boylanan bitkilerdir. Bunların kültür formları zamanla anaçlara dönüş yapar. Süs elmalarının, özellikle Amerika’ da yetiştirilmelerine ve ıslahına çalışılmaktadır. Ana türler olan elmaların büyük kısmı Asya kökenlidir. Japonya’da yetiştirilenlerin meyveleri de, özellikle dekoratiftir. Süs elmalarının bazıları da yaprakları nedeniyle düzenleme elemanı olarak kullanılır. Kültür çeşitleri ile yabani elma türleri arasındaki çaprazlamalardan elde edilen misket elması çeşitleri en uzun elmalar arasında bulunur.Süs elmalarının bazıları da sonbaharda yapraklarının rengini değiştirerek, dekoratif bir görünüm kazanırlar. Çiçek elmaları en gösterişli çiçeklere sahip olan elma ağaçlarıdır. Çiçek renkleri beyaz, pembe, kırmızı olabilir.
Üretimi
Elmalar tohum ve aşı ile üretilirler. Tohumla üretimden meydana gelen bitkiler ancak birkaç türde ana bitkiye benzer bitki verir. Bu nedenle tohumla üretim daha çok anaç elde edilmesinde uygulanır. Tohum elde etmek için, meyveler ezilir ve bir fıçı içerisine konularak kükremeye bırakılır. Kükreme başladıktan sonra ağır olan çekirdekler dibe çöker ve posa su üstünde kalır. Dibe çöken çekirdekler buradan alınır. Temiz su ile yıkanır. Gölge bir yerde kurutulur. Torbalara konulan tohumlar serin bir yerde saklanır. Tohumları saklamanın en ideal yolu 60 – 70 gün + 4 derecede katlamaya bırakmaktır. Katlamadan çıkarılan tohumlar ilkbaharda ekilmelidir.
Aşı ile üretimde ise göz ya da kalem aşı yöntemi kullanılır. Göz aşı ile üretimde iki yaşında anaçlar kullanılır. Anaçlara yazın T göz aşısı yapılır. Aşı topraktan 6 – 7 cm yukarıdan durgun göz aşı olarak yapılır. Ertesi ilkbaharda aşı gözü sürmeden anacın, aşı bölgesinin üzerinde kalan kısmı kesilip atılır. Aşı gözü sürmeye teşvik edilir. İlkbaharda süren aşı gözü, sezon sonunda 1 – 1,5 m boylanabilir. Kalem aşı şubatta yapılır. Anaç ve kalem aynı kalınlıkta olmalıdır. İngiliz aşılama yöntemi kullanılır.
Ekolojik İstekleri
Elmalar tınlı, tınlı kumlu geçirgen topraklarda iyi gelişirler. Susuzluktan çok zarar görürler. Kökleri fazla derine gitmez. Kurak bölgelerde ağırca topraklarda susuzluğa dayanması artar. Kötü drenajlı topraklarda kök çürüklüğü meydana gelir. Genellikle donlara dayanıklıdırlar. En yüksek değerde çiçek ve meyve verimi için tam güneş alan yerlere dikim yapılmalıdır. Elma türleri aslında yüksek rakımlı yerlerin bitkileri olduğundan, ekolojik istekleri karşılanmadığı yerlerde hastalıklara çok sık yakalanırlar. Bu gibi yerlerde hastalıklara dayanıklı çeşitlerin seçilmesi daha uygundur.