Torf nemli ve çok yağış alan yaz sıcaklarının düşük olduğu yörelerde bataklık ve benzeri su altındaki arazilerde yetişen bitkilerin, (genellikle ‘sphagnum’ denilen yosunlar ve bataklık sazlarının) su dibinde çökerek kısmen çürümesi, su altında hava ile ilişkisi kesilmiş bir ortamda yıllarca çürüyüp birikerek kalın yataklar meydana getirmesi sonucu oluşur.
Açık kahve rengi veya sarımsı kahverengi lifli tipler odunsu, toprak halinde veya taneli olup asitle az alkali arasında yer alırlar. Bu organik artıkların tamamıyla ayrışmamış olanlarına torf, iyi ayrışmış ve organik maddesi fazla olanına toprak adı verilmektedir.
Torfun hacim ağırlığı düşük, su tutma kapasitesi yüksektir. Büyük oranda gözeneklilik gösterirler. Bu özellikleri nedeniyle harç yapımı için çok elverişlidir. %100 doğal bir malzemedir.
Asit reaksiyonludur. Phsı 3.5-4.5 tur. Azot dışında besin maddelerince fakirdir, bulunmamakla birlikte çok su tutması ve iyon değişimi yoluyla, suyun ve gübrenin bitkiye yavaşça düzenli bir şekilde verilmesini sağlaması önemli üstünlükleri arasındadır. Nispeten sterildir. Orijinal durumda bulunduğu ortamdan alınan Torf önce bir kırıcıdan geçirilir. Parçalanan malzeme elekten geçirilerek malzeme tane boyutuna sınıflandırılır.
Genellikle rengi sarı, kahverengi ve siyah olabilen torf’nın sertliği azdır. Bazıları topraksı bir görünüme sahiptir.
* Toprağı organik ve mineral maddelerce zenginleştirerek kullanıldığı alanlarda bitki kökleri iyi havalandığından bitkinin gelişim hızını arttırır.
* Bitki yetiştirme ortamının bir parçası olup üstün çimlendirme ve köklendirme özelliğine sahiptir.
* Toprağın, su tutma kapasitesini, bitkiyi besleme gücünü biyolojik aktiviteyi arttırır.
* Suda çözünebilir. Gübrenin tapraktan yıkanarak kaybolmasını önler.
* pH nötr veya alkalen topraklarda toprağın su tutma kapasitesini arttırır. Toprağın uzun süreli nemli kalmasını ve gevşemesini sağlar
