Karayemiş (Prunus laurocerasus L.) anavatanı Doğu Karadeniz Bölgesi olan ve bölgemizde taflan adıyla bilinen meyveve süs bitkisi olarak yetiştiriciliği yapılır.
Meyvesi pazarlarda satılır ve bölge halkı tarafından severek taze olarak tüketilir. Ayrıca reçeli, pekmezi, tuzlaması ve kurutularak tüketilir. Kış aylarında yaprağını dökmediği için yaprakları kışın hayvan yemi olarak kullanılır.
EKOLOJİK İSTEKLERİ
Kökleri fazla derine gitmediğinden kurağa ve soğuğa fazla dayanıklı değildir. Karadeniz iklimi sahil kesiminde yetiştiriciliği yapılmaktadır. Vejetasyon döneminde yağışın yeterli olması meyve iriliğini artırmaktadır.
Toprak isteği bakımından çok seçici değildir. Tınlı-kumlu geçirgen ve organik maddece , bitki besin elementlerince boltopraklarda iyi yetişir.
BİTKİSEL ÖZELLİKLERİ
Erkek ve dişi çiçekler aynı bitki üzerinde olabileceği gibi bazen ayrı ayrı bitki üzerinde bulunmaktadır. Periyodisiteye açık bir bitkidir.
Çiçeklenme Mart-Mayıs aylarında olmakta çeşitlere bağlı olarak 20-25 gün sürmektedir.
Meyveleri 6-25 mm boyunda olup,önceleri yeşil renkte olgunlaştıkça tiplere göre kırmızı,mor,sarı ve beyaz olmakla birlikte genellikle siyaha yakın koyu bir renk alır. Meyveler yalancı meyve tipindedir. Meyve şekli yuvarlak, oval ve silindirik olabilmektedir. Meyve olgunlaşması çeşide bağlı olarak haziranda başlayıp ağustos ayı sonuna kadar hasat edilmektedir. Karayemişlerde ağaç başına verim 20 kg ile 110 kg arasında değişmektedir. Ortalama verim 50 kg dır.
ÇOĞALTILMASI :
Karayemişler tohum, kök sürgünleri veya çelikle çoğaltılmaktadır. Genellikle kök sürgünleri ve çelikle çoğaltma fidan üretiminde kullanılması yaygındır.
BAHÇE TESİSİ
Karayemiş meyvesi Karadeniz sahil kuşağında genellikle ev bahçelerinde, yol kenarlarında, sınır ağacı olarak tek ağaç olarak veya sınırlarda çit olarak yetiştiriciliği yapılmaktadır. Meyvelerin tadı bölge insanının damak zevkine uygun olması pazar değerini artırmıştır. Ağaçları 6- 10 m arasında boylandığından dikim mesafesi olarak 6X7,7x7,8x8 şeklinde yapılmaktadır. Toprak Ph sı 5-7 arasında asit karakterli topraklar uygun olacaktır. Dikim şekli olarak arazi yapısına bağlı olarak kare, üçgen ve kontur dikimlerinden biri tercih edilebilir. Dikim çukurları önceden açılır, çukurlar 60- 70 cm genişlikte ve 60- 70 cm derinlikte olması yeterlidir. Dikim diğer meyve fidanlarında olduğu gibidir.
Karayemişler de budama ağaçlara su yürümeden önce ve sürgün uzaması başlamadan erken ilkbaharda yapılması uygun olacaktır.
Gübreleme ilk dikimde diğer meyve fidanlarında olduğu gibi 100-200 gr DAP, fidan çukurunun altına ahır gübresi ve üst tarla toprağı karıştırılarak verilir. Yetişkin ağaçlarda ise gübreleme diğer meyve ağaçlarında olduğu gibi toprak tahlil sonuçlarına göre yapılır.
Karayemişlerde yazın sıcak günlerinde sulama yapılması meyve kalitesini ve gelişimini artırır.